محرم

سلام تنهايي

سلام روزگار...

چه ميكني با نامردمي اين مردمان؟؟؟

من؟

هي ...خوبم ...اگر بگذارند!!

دارم خرده هاي دلم را چسب ميزنم...بد جور شكسته...

راستي نمي دانم اين دل

براي من باز هم دل ميشود؟؟؟

امان از وقتي كه نتواني از درد دلت چيزي بگويي!!

حتي به نزديكترين دوستت كه شايد از دستت دلگير

باشد...

اين درد ها ذره ذره ميخورد وجودت را....

حالم را نميفهمي رفيق؟؟؟

حالا كه فكرش را ميكنم ميبينم كه يك اتفاقي بايد مي

افتاد

تا من خيلي چيزها را ياد بگيرم ...

بالاخره بايد ياد ميگرفتم ...

كه ميشود هر روز دم از عاشقي زد و عاشق نبود!!!

بايد ياد ميگرفتم به چشم اعتماد كنم نه به زبان!!!

بايد ياد ميگرفتم كه چقدر تنهايم ميان اين

همه دوست!!!

به ياد ميگرفتم آنهايي كه وقت خواندن فراز اللهمَّ خُصَّ أنْتَ أوّلَ ظالم بِاللّعْنِ مِنِّي ، وَابْدَأْ بِهِ أوّلاً ، ثُمَّ الثَّانِي ،

وَالثَّالِثَوَالرَّابِع... همراهيت ميكنند...صدايشان را بلند ميكنند به مصداقتبرا از دشمنان آل الله....

همان ها زير آبت را ميزنند براي لعن همان اولي و دومي و

سومي!!!

عجب مردماني !

بگذاريد سربسته بماند اين ماجرا...

و من هنوز دارم ياد ميگيرم ...

سلام روزگار...

سلام تنهايي...

سلام روزگار تنهایی